PKN
Hervormde en Gereformeerde kerk Twijzel.

Bij wijze van (s)preken

voor de 4e zondag na Pasen, op 28 april,
      

Los van Hem die de liefde was kunnen wij niets.
Liefde? Welnee!
Een telkens terugkerend gesprek gaat als volgt:
'De mensen hebben tegenwoordig niets meer voor elkaar over. Iedereen denkt alleen nog maar aan zichzelf. Wie steekt er nog de handen uit de mouwen om een ander te helpen?'.
De conclusie van zo'n gesprek is dan meestal: 'Omdat iedereen het zelf uitzoekt, doe ik dat ook. Wat moet ik anders?'.
Triest: mensen, puur drijvend op eigen kracht. Niet meer weten van overgave.
Ik al evenmin.
 
Ik herinner me uit m'n studententijd dat ik aanbel voor  een bezoek bij vrienden en word binnengelaten. 
Er is al bezoek, en in een keer weet ik het weer.
Die vrienden zouden een paar dagen een logeetje krijgen: (wat we toen nog noemden) 'een mongooltje', een meisje van zes jaar oud.
Ze is net gearriveerd, samen met haar ouders.
Er is nog één plaatsje vrij, net naast dat meisje. Daar mag ik gaan zitten.
Ik was toen bepaald geen held in die dingen.
Ik begin dan koortsachtig te denken. Mijn verstand draait op volle toeren: hoe moet ik met zo'n kind omgaan, wat moet ik zeggen, hoe moet ik reageren? En zullen de anderen, met name de ouders, iets merken van mijn schutterigheid?
Uitzoeken op eigen kracht. Dat moet iedereen toch.
 
Ik zit naast het meisje en we praten over koetje en kalfjes.
Dat valt mee.
Ineens, midden in het gesprek, kijkt het meisje mij met grote ogen aan. Nu gaat het gebeuren.
Ze zegt: 'Ik vind jou lief'. Zonder te denken weet ik feilloos het antwoord. Ik zeg: 'Ik jou ook'.
Het is geen leugen. Het is zo.
Ze heeft iets bij me losgemaakt wat grote mensen met al hun eigengereidheid niet konden.
 
Op de terugweg bedenk ik: 'Los van hem die de liefde was kunnen wij niets'.
Wat merkwaardig, dat uitgerekend zo'n kind mij de ogen opende.
En ik citeer uit mijn hoofd een versregel van Anton van Duinkerken:
                                       Omdat eenvoudigen verstaan
                                        wat door geen ingewikkeld zoeken,
                                        noch lezen in geleerde boeken
                                        begrepen wordt of nagegaan,
                                        zijn herders toen in uwen stal geknield
                                        en hebben U aanbeden:
                                        dit is tweeduizend jaar geleden
                                         en nog weet elk het overal.
 
Bijna was ik het vergeten.
terug